Δεν τις σκοτώνουν όταν γεράσουν

Την έβγαλε ο κύριος του σπιτιού στο μπαλκόνι για να την φροντίσει κάποια στιγμή. Η στιγμή αυτή δεν πλησίαζε, έτρεχε ο χρόνος, έτρεχε και η στιγμή. Το είδε και αυτός σα παιχνίδι και το κυνηγητό δε σταμάτησε. Τόσο του άρεσε που άρχισε να κυνηγά πιο πολλές στιγμές κι αυτές όλο και περισσότερες να τρέχουν μπροστά και να μην φτάνονται.

Ε! είπε η κυρία του σπιτιού. Ζαλίστηκα με το τρεχαλητό!
"Χαλάρωσε κι απόλαυσέ το" σκέφτηκε.
Πήρε λοιπόν τα γλαστράκια, μια ρίζα λάφυρο από την παραλία και λίγο γούστο, ο κατάλληλος συνδυασμός την σωστή στιγμή και το μπαλκονάκι ομόρφυνε.
Και ξαφνικά να σου κι άλλες στιγμές με μελισσοκομία-ανθοκομική να τρέχουν μπροστά!

Γιούχου!! φώναξε ο κύριος και έτρεξε να τις προλάβει.

Απο την "άλλη" πλευρά

Πρόσφατα έτυχε και πέρασα τα σύνορα της Φλώρινας προς τα Σκόπια. Το βόριο κομμάτι της Μακεδονίας. Μια περιοχή που μέχρι το 1912 δεν είχε σύνορα.Αυτά μπήκαν γρήγορα και άγαρμπα όπως συνήθως άλλοστε. Το Μοναστήρι, η πρώτη μεγάλη πόλη μετά το φυλάκιο της Νίκης διατηρεί ακόμα την αρχιτεκτονική των


ελληνικών αρχοντικών. Θες το καθεστώς που υπήρχε μέχρι την προηγούμενη δεκαετία, θες η φτώχια τους....πάντως δεν τα κάναν ίσωμα , δεν γίναν πολυκατοικίες. Κι είναι κι αυτός ένας λόγος που νιώθεις λίγο πιο ανθρώπινα όταν περπατάς στους δρόμους της αγοράς. Εκεί συνάτησα και μελισσοκομικούς πάγκους. Το είχα τελειώσει όμως το φλίλμ και έχασα την καλύτερη φωτό. Με άσπρη ποδιά πίσω απο τα βάζα με μέλι, με μέλι και κερύθρα, με γύρη, με βάμα πρόπολης.Σαν τον γιατρό ήταν ο συνάδελφος! Και με καλά ελληνικά μου είπε ότι το μέλι είναι πολύ καλό και δεν έχει καμία διαφορά απο το ελληνικό μιας και τα πάει στο καιμάξαλαν κι αυτός. Βλέπεις οι μέλισσες δεν καταλαβένουν από συνοριακές μπάρες και φυλάκια. Και η τιμή; 3€ το κιλό παρακαλώ! Ανθόμελο και δασόμελο. Με 4 έπερνες το βάζο με την κερύθρα. Κια να φανταστείς ότι οι άνθρωποι αυτοί πέρνουν εργαλεία και εξοπλισμό από την ελλάδα!
Σε απόσταση 500 μέτρων από τα σύνορα ο πρώτος Μελισσοκόμος μπροστά σε ένα φρεσκοθερισμένο χωράφι ηλίανθου