κι αυτή η αλλαγή για καλό να είναι

Ας αφήσουμε τους τύπους κι ας πιάσουμε σακούλα και μαχαίρι!

Εχθές παρακολούθησα μια συνέντευξη ενός ελληνοαμερικάνου σκηνοθέτη(δε θυμάμαι όνομα ήταν πολύ αργα το βράδυ) που έλεγε οτι "τωρα εσύ μου παίρνεις συνέντευξη και τρώς γλυκό.Αυτό στην Αμερική είναι non-professional. μου αρέσει που είσαι ελέυθερος να το κάνεις.Το προτιμώ αυτό". Τώρα βέβαια αν αυτό δεν γίνεται και στα μέρη μας είναι ένα θέμα. Μου ήρθε συνειρμικά σήμερα διαβάζοντας την παρακάτω είδηση από το ΑΠΕ (τέλεια!)


Στο "σκαμνί" για τα μανιτάρια
Ο στρατός της Ταϊλάνδης διεξάγει επίσημη έρευνα εναντίον πιλότου ειδικού για διάσωση ελικοπτέρου, ο οποίος κατηγορείται ότι προσγείωσε και άφησε αφύλακτο το ελικόπτερο σε ορυζώνα δυτικά της Μπανγκόκ, για να μαζέψει μανιτάρια για τη μαμά του... Κατηγορίες έχουν απαγγελθεί και στα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος, τα οποία όχι μόνο δεν αντέδρασαν όταν ο πιλότος προσγείωσε το στρατιωτικό ελικόπτερο, αλλά τον βοήθησαν μάλιστα στο μάζεμα των μανιταριών. Σύμφωνα με τις τοπικές εφημερίδες, κάτοικοι του χωριού Κανσαναμπούρι, είδαν έκπληκτοι το ελικόπτερο να προσγειώνεται στα χωράφια τους και επτά στρατιωτικούς να ψάχνουν για μανιτάρια.

ποίημα

Η περιήγησή μου στον δαιδαλώδη ιστό του διαδικτύου απέφερε σήμερα ένα ωραίο ποίημα, που μια και σχετίζεται με το εντομάκι που μας ομορφαίνει τη ζωή το παραθέτω:

Θα ξάπλωνε, λέει, πάνω στα πέταλα των λουλουδιών
και μια νυχτιά θα έφευγε μακριά σαν και την γύρη
απάνω στα φτερά καμιάς μαυροκίτρινης εργάτριας θεάς
από κείνες που βουίζουν τη ζωή τόσο πολύ,
λες και δεν έχει άλλη.
Γιατί έχει;
Πες μου εσύ που κάνεις πως τα ξέρεις όλα.
Τα ξέρεις;
Θα έπεφτε πάνω σε ένα άλλο φυτό ανύποπτο και στωικό
και τσουπ! θα έφτιαχνε ένα άνθος τέτοιο ξέχωρο
που δεν θα είχε ματαδεί η πλάσις όλη.
Κι αποκοιμήθηκε, λοιπόν, σε ενός χρυσάνθεμου την αγκαλιά.
Κούρνιασε εκεί για τα καλά. Ξεχάστηκε αποβραδίς.
Ήρθε ο ήλιος την υπνώτισε μετά, δεν μπόρεσε να σηκωθεί και να πιαστεί λαθραία από το πόδι μέλισσας για να ριχτεί στο ξένο μέρος, την ξέρανε σιγά-σιγά το φως
της πήρε όλους τους χυμούς
κι ένα πρωί μετά από καιρό, έτσι σταφιδιασμένη και λειψή
την πήραν μέλισσες πιστές
και την απόθεσαν, που λες,
στου ήλιου τα ριζά που είχε τρόπο τέτοιο να κοιτά και να την λιώνει.
Κι έγινε αυτή η σταλαγματιά ατμός καλός του ουρανού και μαζί μ' άλλα δάκρυα σαν κι αυτή, κάθε φορά που έβρεχε μετά,
σαν Άρτεμη του ουρανού άπλωνε τη φαρέτρα της παντού
κι έχτιζε τόξα του ουρανού
πιο όμορφα κι απ' άνθη.

http://stavroulascalidi.blogspot.com/

α! ρε φύση decorateur!!

Η υγρασία και οι τελευταίες βροχές ήταν μια ανάσα στην καμμένη από τον καλοκαιρινό ήλιο γή. Στο μελισσοκομείο η αιώνια φύση και η γριά κυψέλη κάναν τα δικά τους παιχνίδια, χόρεψαν και αγγίχτηκαν χωρίς υστεροβουλίες. Ο χώρος του κυκλάμινου ο χώρος της κυψέλης είναι ο χώρος ΤΟΥΣ.



















Και για του λόγου το αληθές να πως τα κατάφεραν (κατω από την κυψέλη-αποθήκη):


Τα κυκλαμινάκια δώσαν χρώμα στο μελισσοκομείο














αλλά και τροφή στα κουρασμένα μελισσάκια (με την ακατανόμαστη να καιροφυλακτεί!)
















Σε αυτή την περίπτωση η συλλογή της μέλισσας και το καραούλι της σφήκας καλό θα ήταν να έχουν κάποια απόσταση. Γιατί ο δικός τους ο χορός είναι μέχρι θανάτου
















κάτι σαν τη ζωή δηλαδή, μάχες, αγωνία, ομορφιά, ζωή και θάνατος. Και τανάπαλιν...

Δεν τις σκοτώνουν όταν γεράσουν

Την έβγαλε ο κύριος του σπιτιού στο μπαλκόνι για να την φροντίσει κάποια στιγμή. Η στιγμή αυτή δεν πλησίαζε, έτρεχε ο χρόνος, έτρεχε και η στιγμή. Το είδε και αυτός σα παιχνίδι και το κυνηγητό δε σταμάτησε. Τόσο του άρεσε που άρχισε να κυνηγά πιο πολλές στιγμές κι αυτές όλο και περισσότερες να τρέχουν μπροστά και να μην φτάνονται.

Ε! είπε η κυρία του σπιτιού. Ζαλίστηκα με το τρεχαλητό!
"Χαλάρωσε κι απόλαυσέ το" σκέφτηκε.
Πήρε λοιπόν τα γλαστράκια, μια ρίζα λάφυρο από την παραλία και λίγο γούστο, ο κατάλληλος συνδυασμός την σωστή στιγμή και το μπαλκονάκι ομόρφυνε.
Και ξαφνικά να σου κι άλλες στιγμές με μελισσοκομία-ανθοκομική να τρέχουν μπροστά!

Γιούχου!! φώναξε ο κύριος και έτρεξε να τις προλάβει.

Απο την "άλλη" πλευρά

Πρόσφατα έτυχε και πέρασα τα σύνορα της Φλώρινας προς τα Σκόπια. Το βόριο κομμάτι της Μακεδονίας. Μια περιοχή που μέχρι το 1912 δεν είχε σύνορα.Αυτά μπήκαν γρήγορα και άγαρμπα όπως συνήθως άλλοστε. Το Μοναστήρι, η πρώτη μεγάλη πόλη μετά το φυλάκιο της Νίκης διατηρεί ακόμα την αρχιτεκτονική των


ελληνικών αρχοντικών. Θες το καθεστώς που υπήρχε μέχρι την προηγούμενη δεκαετία, θες η φτώχια τους....πάντως δεν τα κάναν ίσωμα , δεν γίναν πολυκατοικίες. Κι είναι κι αυτός ένας λόγος που νιώθεις λίγο πιο ανθρώπινα όταν περπατάς στους δρόμους της αγοράς. Εκεί συνάτησα και μελισσοκομικούς πάγκους. Το είχα τελειώσει όμως το φλίλμ και έχασα την καλύτερη φωτό. Με άσπρη ποδιά πίσω απο τα βάζα με μέλι, με μέλι και κερύθρα, με γύρη, με βάμα πρόπολης.Σαν τον γιατρό ήταν ο συνάδελφος! Και με καλά ελληνικά μου είπε ότι το μέλι είναι πολύ καλό και δεν έχει καμία διαφορά απο το ελληνικό μιας και τα πάει στο καιμάξαλαν κι αυτός. Βλέπεις οι μέλισσες δεν καταλαβένουν από συνοριακές μπάρες και φυλάκια. Και η τιμή; 3€ το κιλό παρακαλώ! Ανθόμελο και δασόμελο. Με 4 έπερνες το βάζο με την κερύθρα. Κια να φανταστείς ότι οι άνθρωποι αυτοί πέρνουν εργαλεία και εξοπλισμό από την ελλάδα!
Σε απόσταση 500 μέτρων από τα σύνορα ο πρώτος Μελισσοκόμος μπροστά σε ένα φρεσκοθερισμένο χωράφι ηλίανθου

αλλαγή DNA

Χαζεύοντας τηλεόραση το Σάββατο έπεσα πάνω σε ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με τους μεταλλαγμένους σπόρους και οργανισμούς. Με καλή θέση και καταγραφή του θέματος το οποίο αφορά άμεσα της ζωές μας. Σχετικά με τη μελισσοκομία μου δημιουργήθηκαν δύο ερωτήματα από αυτά που άκουσα και είδα.

1^ον: Ένα ανθρωπάκι από μια βιοτεχνολογική εταιρεία ισχυρίζονταν ότι «οι συμβατικές καλλιέργειες καλαμποκιού δεν κινδυνεύουν γιατί η γύρη τον γενετικά τροποποιημένων φυτών είναι πιο βαριά και συνεπώς μεταφέρεται πολύ δύσκολα με τον αέρα.». Αν λοιπόν οι μέλισσες πάνε σε ένα τέτοιο φυτό για γυρεοσυλλογή, θα βάλουν στα πόδια τους μεγαλύτερο βάρος και θα καταπονηθούν περισσότερο για την μεταφορά. Και ας υποθέσουμε ότι η μέλισσα έχει τη δυνατότητα να ζυγίσει τι κουβαλάει: α) πόσες περισσότερες διαδρομές θα χρειαστεί για να μεταφέρει την γύρη που χρειάζεται? , β)η γύρη κολλάει και πάνω της, αυτό συμβαίνει παρά την θέληση της.Τουτέστην θα κολλήσει πάνω της ένα πιο βαρύ υλικό.Θα μπορέσει να ανταπεξέλθει σε όλη αυτή την καταπόνηση?

2^ον: Τα γενετικά τροποποιημένα φυτά έχουν μέσα τους τα φάρμακα (ζηζανιο-μυκητιο-κτόνα) που συνήθως ψεκάζονται σε καλλιέργειες και εξολοθρεύουν κάθε ζώντα στην περίμετρο οργανισμό. Κατά την συλλογή νέκταρος και γύρης, η μέλισσα γίνεται αποδέκτης αυτόν των φαρμάκων. Και αν γίνεται σε τέτοια ποσότητα που δεν την σκοτώνει αλλά τελικά μεταφέρει όλες αυτές τις τοξίνες μέσα στο μέλι?

Αν τελικά η καλλιέργεια τον Γενετικά Τροποποιημένων Φυτών οδηγεί σε αφανισμό των μελισσοσμηνών τότε ο ρυθμός αφανισμού των συμβατικών καλλιεργειών αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο! Ωστόσο οι καλλιέργειες αυτές είναι επιτρεπτές και διαρκώς αυξανόμενες.
Τι χορό να κάνει μια μέλισσα που την έχει «ακούσει» από αυτό που έφαγε? Ισως και οι μαζικές εξαφανίσεις σμηνών που έχουν καταγραφεί πρόσφατα σε Αμερική και Ιταλία να έχουν κάποια συνάφεια με το θέμα.

τυχη/ατυχια

αν περάσει γρήγορα, με δυαντό αέρα αφήνει τις κυψέλες ανέπαφες. Αυτή η φωτό είναι από την Πελλοπόνησο. Κάτι παρόμοιο έγινε και στον Υμμητό αλλά λόγω βιασύνης δεν είχα πάρει την φωτογραφική μαζί μου. Αυτή η τύχη μπορεί να βρει κάποιον μελισσοκόμο αρκεί να μήν έχει τις κυψέλες πάνω σε λάστιχα. Οσο για τις μέλισσες, μπορεί και να μείνουν στις κυψέλες αν ο καπνός δεν παραμείνει πολύ ώρα γύρω τους.

55χ1=55 .....απλά

Πολύς ντόρος αυτές τις μέρες για το ποιος βάζει τις φωτιές και πώς τις αντιμετωπίζεις.
Κάνω λοιπόν την χαζή σκέψη:

Οταν το 11% του ΑΕΠ είναι για την συντήρηση των 480.000 υπαλλήλων του κράτους, πιο πολιτικό κόστος θα επωμιστούν και πιό το οικονομικό βάρος για να υπάρχει ένα ελικόπτερο με δυνατότητα πυρόσβεσης σε κάθε μία λίμνη?
Το οικονομικό κομμάτι δεν το συζητάμε φυσικά, αν σκεφτείς ότι το μεταλικό πουλί μπορεί να έχει και άλλες χρήσεις (εως και βόλτες αναψυχής).
Το κομμάτι της πολιτικής ευθύνης που δεν παίρνεται είναι το γαμώτο όταν βλέπεις να εξαφανίζεται η ζωή από δίπλα σου.

ΟΙ ΛΙΜΝΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Α/Α	Ονομασία	Επιφάνεια σε τ.μ.
1	Αβιλαριάς	95840
2	Αεροφωλιές	70353
3	Αμβρακία	54311
4	Βεγορίτιδα	45030
5	Βιστωνίδα	42823
6	Βόλβη	42541
7	Βουλκαρία	39400
8	Δοϊράνης	37688
9	Δύστος	28655
10	Ζάζαρη	19470
11	Ζηρός	19118
12	Ιωαννίνων	15350
13	Καϊάφα	14477
14	Καστοριάς	13085
15	Κερκίνη	12294
16	Κόκκαλα	10930
17	Κορώνεια	9450
18	Κουμουνδούρου	9207
19	Κουρνά	5165
20	Λάμια	3772
21	Λυσιμαχία	3545
22	Μαραθώνα	2524
23	Μεγάλη Πρέσπα	1986
24	Μητρικού	1845
25	Μικρή Πρέσπα	1680
26	Μικρή Σαλτίνη	1677
27	Μόρφη	1027
28	Μουστός	970
29	Οζερός	562
30	Παραλίμνη	501
31	Πετρών	437
32	Πικρολίμνη	372
33	Προντάνη	333
34	Πωγωνίτσα	275
35	Σαΐτα	237
36	Σαλτίνη	188
37	Στυμφαλία	148
38	Τριχωνίδα	144
39	Τσεραβίνας	134
40	Υλίκη	125
41	Χειμαδίτιδα	102
42	Κρεμαστών *	68531
43	Πολυφύτου *	56793
44	Καστρακίου *	26804
45	Ταυρωπού *	22180
46	Πηνειού *	19895
47	Πουρναρίου *	18233
48	Μόρνου *	15050
49	Αώου *	11500
50	Στράτου *	8400
51	Νησιού *	5800
52	Σφηκιά *	4300
53	Λάδωνα *	3048
54	Ασωμάτων *	2600
55	Λούρου *	150

ασπρα, κόκκινα, πράσινα, μπλέ, τα χεράκια σου τα βάφεις με καρβουνάκι σατινέ

Βλέπω τους καπνούς από τον Υμηττό και μένω με το στόμα ανοιχτό! Δεν είναι δυνατόν! Η πιο προστατευμένη ζώνη πράσινου στην Αθήνα πήρε φωτιά. Και ο καπνός απελπιστικά πολύς. Πάνε λεω και τα μελισσάκια, πέρνω λοιπόν και το αμάξι μπάς και προλάβω να κατεβάσω κανένα. Στο φυλάκιο της Καισαριανής μαζευτίκαμε κάμποσοι άνθρωποι μαζί με τους εκεί εθελοντές. Δώσαμε ονόματα και τηλέφωνα και περιμέναμε να κοπάσει η φλόγα για να μας ανεβάσουν στο βουνό. Κάποιοι δε καταλαβαίναν οτι δεν ηταν δυνατό να πάμε κόντρα στον άνεμο με τις φλόγες να υψώνονται μπροστά μας, και σπάσαν λίγο τα νέυρα των υπέυθηνων των εθελοντών. Τέλος πάντων μετα απο καμια ώρα βγαίνουμε 10 άτομα, ξαναδείνουμε τα ονόματά μας και ξεχωρίζουμε στην άκρη για να πάμε με την πρώτη ευκαιρία πάνω. Ειμασταν και οι πιο σχετικοί. Αρβίλες, πετσέτες, νερά, τσάντες, γάντια κτλ.
Σε μισή ωρίτσα έρχονται παρέες παρέες νεαρόκοσμος. Μου έκανε εξαιρετική εντύπωση! Μετά είδα έναν γνωστό από την τηλεώραση φοιτητή της ΚΝΕ να συντονίζει με την ντουντούκα και να βγάζει ομάδες, να δίνει χαρτάκια με υονόματα και υπέρτιτλο ΚΝΕ, έρχονται και δυο μεγάλοι καθοδηγητές με την ντουντούκα να ολοκληρώσουν την οργάνωση. Και εκεί που κοιτάμε το όλο στόρυ να ξεφυλίζεται μπροστά μας, λίγο με μηδίασμα, λίγο με κούραση... φεύγει το πρώτο γκρούπ για το βουνό με μια όμάδα από αυτά τα παιδία.....
Το βλέπω και τρελένομαι! Ειμαι 3 ώρες εκεί, έτοιμος να δώσω την μάχη μου για το βουνό και γίνομαι παιχνιδάκι κομματικό!!! Αρχισα να βάζω τις φωνές, άρχισαν κι άλλοι. Οι εθελοντές να φωνάζουν ότι το θέμα δεν είναι πολιτικό, εμείς να συμφωνούμε και να επαυξάνουμε και να ζητάμε εξηγήσεις γιατί η επιλογή των ατόμων είναι κομματική. Της πουτάνας το κάγκελο!!!! Αρκετοι απογοητεύτηκαν και έφυγαν. Ετοιμος είμουν κι εγώ, αλλά λέω όχι ρε πούστηδες, δε θα σας αφήσω να κάνετε το κομμάτι σας έτσι έυκολα. Εμεινα και ανέβηκα. Αλλά πολύ απογοήτευση.
Μας πάνε τελικά σε έναν σκουπιδότοπο. Να σκαλίζουμε και να σβήνουμε τις μαλακίες του κάθε εργολάβου, δήμαρχου ή απλώς μάγκα που άδειασε το φορτηγάκι του εκεί, στις πηγές του Ιλισού, πάνω σε ένα παλιό εγκαταλελειμμένο νεκροταφείο της κατοχής. Δίπλα στο εκκλησάκι που πρόσφατα περιφράχτηκε για να οριοθετηθεί που θα χτιστεί το Εκθεσιακό Κέντρο Υμηττού.
Τώρα να τα βάλεις με τους άρχοντες ή με τον θεό! Ηταν τόσα μαζεμένα που πια ούτε οργή δεν μπορούσα να νιώσω.
Ενιωθα παρόμοια με την οργή, την αγανάκτηση και την αποδοχή των τροχαίων. Μια αδικία δηλαδή που σε τρελένει, αλλά έιναι τόσο κοντά και τόσο κυνικά αποδεκτή που σε αφήνει μουδιασμένο να την παρακολουθείς.