Δευτέρα 30 Ιουλίου 2007

ρε άντε ουστ!



α)...Τον χειμώνα κόπηκαν 300 πέυκα στους Αγ.Αναργύρους για να περάσει ο προαστιακός.Στην θέση του υπάρχει ένα τοίχος από 3 εως 4 μέτρα ύψος. ( http://www.a-po-drasi.gr/?p=25 )
β)...90 δέντρα (ΨΗΛΗ ΒΛΑΣΤΗΣΗ) επίκειται να κόψει το ΥΠΕΧΩΔΕ δίπλα στο νοσοκομείο ΣΥΓΓΡΟΥ για να κατασκευάσει 5όροφο υπόγειο παρκινγκ.
γ)....Σχεδιάζεται μια νέα περιφερειακή στον υμμητό η οποία θα περάσει μέσα από ένα κομμάτι του εναπομείναντος πράσινου..
δ)...στις 20 Ιουνίου έγινε τροποποίηση των δασικών εκτάσεων στην Πάρνηθα για να επεκταθεί το καζίνο.
ε)...και πολλά ακόμα.....
Παρακολούθησα την φωτιά στην Πάρνηθα από κάποιο νησί της Δωδεκανήσσου. Σάστισα, δάκρυσα, θύμωσα... Εχω και μια ευαισθησία με τα δάση μια και έχω μεγαλώσει μέσα σε κάποιο απο αυτά. Δεν ειναι μόνο η χρησιμότητά τους, η οποία τον τελευταίο χρόνο υπενθυμίζεται διαρκώς από πολλούς, είναι και οι θύμισες από παιδί που με κάνουν να ανασαίνω ψυχικά όταν βρεθώ μέσα στην δαιδαλώδη ζωή των φυτών.
Αν κάτσεις μερικές φορές δίπλα σε ένα πεύκο (ας πούμε), χαλαρα, και το παρατηρήσεις, θα δεις ότι σε 1-2 τετραγωνικά υπάρχει ένας ζωντανός οργανισμός που με φοβερούς ανταγωνισμούς και εκπληκτικούς συνεταιρισμούς για πάρα πολλά χρόνια ειναι εκει προσφέροντας ζωή. Μια ποιότητα ζωής που με τα μέτρα και τα σταθμά του κυρίαρχου ζώου της γής (ναι εμείς ειμαστε αυτοί) δεν φτουράει και πολύ. Ενα δέντρο δεν θα φτιάξει κινηματογράφο, δεν θα μετακινηθεί να γνωρίσει άλλες πλαγιές, δε θα κατοικήσει μαζί με άλλα 20 το ένα πάνω στο άλλο, δε θα γράψει ούτε με στυλό ούτε με πληκτρολόγιο για την ζωή του. Ετσι η στωική ζωή του είναι μετρήσιμη μόνο για αυτά που μπορεί να προσφέρει και μεταφράζονται σε ανθρώπινο όφελος.
Εγινε θέμα οταν χάθηκε το τελευταίο δωρεάν κλιματιστικό της Αθήνας, της Πατρας, του Ηρακλείου, της Θεσσαλονίκης, της Κοζάνης, του Βόλου.... Μειώθηκαν οι επιδόσεις των φυτών προς τις πόλεις. Αυτό που ο άνθρωπος χρειάζεται άμεσα. Η δυνατότητα της σκέψης να φτάσει στο έμμεσο, να κάνει συνδυασμούς λογικής και συναισθήματος απαιτεί γνώση. Η δυνατότητα να αλλ'αξουμε τις ζωές μας απαιτεί βούληση. Γιατι θα είναι πραγματικά τραγικό να διαπιστώσουμε αν ειναι αλήθεια ή μη η ρήση του Αινστάιν: «Αν οι μέλισσες εξαφανίζονταν, η ανθρωπότητα δεν θα έμενε για πολύ καιρό ζωντανή».
Ισως όμως και να είναι μεσα στην φυσική επιλογή του σύμπαντός μας να εκλύψουμε. Οπως οι δυνόσαυροι που δεν τους αντεξε ο πλανήτης κάποτε. Εμεις είμαστε πιο σκληροτράχηλοι. Διαβάζω στο indymedia για μια επίθεση με χρώματα στο MontParnes και για συλλήψεις. Στο τέλος θα τρέχουμε στα κρυφά και για τις πυροσβέσεις...