πάμε για κούμαρα!

Αντικαθιστώντας τις βασίλισες με καιρό καλό και τις αμυγδαλιές να χρωματίζουν όλη την απέναντι πλαγιά είχα την ελπίδα ότι τα μελισσάκια μου θα αναπτύσσονταν γρήγορα και θα απέφευγα τους αφεσμούς. Ελα μου ντε που δε γίναν έτσι τα πράματα....
Αυτά αναπτύχθηκαν γρήγορα μέν αλλά δε μπόρεσα να είμαι εκεί το κρίσιμο 10ήμερο που η αμυγδαλιές δίναν και τα μελίσσια γονέυαν δε, με αποτέλεσμα αυτά να πάρουν πολύ φυσιολογικά το δρόμο που το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και επιβίωσης τους έδειχνε... το δρόμο του αποχαιρετισμού.
Ομως -για να λέμε και την αλήθεια- την ελπίδα οτι με κάποιο μαγικό τρόπο η φύση θα συμμαχούσε με τις επιθυμίες μου τον είχα. Κι αυτό είναι ένα από τα πολλά που με τρελαίνει με τη μελισσοκομία: πάντα φτιάχνεις σενάρια, όνειρα, σχέδια, κάθε φορά διαφορετικά και τόσο πολλά κι ας ξέρεις τι πρέπει να κάνεις ακριβώς.
Κι αφού λοιπόν εμπλούτισα το περιβάλλον της Κερατέας με μπόλικα σμάρια, μετοίκισα προς τη Βαρυμπόμπη για να "κουμαριαστούμε" και να αναπληρώσω τις απώλειες.
......Και φυσικά το τερπνόν μετα του ωφελίμου.... είναι και ωραίο μέρος για ψησιματάκι Μαγιάτικο.

Μέγεθος φυστίκι

Πρίν 40 μέρες πήγα τα μελισσάκια από τον Υμηττό στην Κερατέα δίπλα σε καμια 200αριά αμυγδαλιές. Το σχέδιο ήταν να μείνουν εκεί όσο θα έδιναν οι αμυγδαλιές και κατόπιν επιστροφή στον ανθισμένο Υμηττό.
Ελα όμως που στο εκεί που έδινε η αμυγδαλιά μου εμφανίστηκε μια κύστη στον κόκκυγα ίσα με ένα φιστίκι! Πήγα όμως με τη βοήθεια του Τάσου, φαρδύς πλατύς στο κάθισμα. Αξιζε βέβαια η ταλαιπωρία της διαδρομής γιατί είδα κάτι βασιλοκελιά τεράστια ίσα με ένα φιστίκι! Δεν είχα ξαναδεί τέτοιο πράγμα ζωντανό! για την ακρίβεια 5 τον αριθμό! Απέβαλα την μπάμπω βασίλισσα και φυτέψαμε σε ένα άλλο που έχρειζε και αυτό αντικατάστασης.
Ελα όμως που ακόμα δε περπατώ και επισκέψεις δε δύναμαι να κάνω. Φτωχό αυτό τον καιρό το ημερολόγιο λοιπόν αλλά ελπίζω ο καιρός να βοηθείσει και να πλουτίσει αργότερα.
Προς το παρόν κάθομαι πλαγίως και ροκανίζω φιστίκια διαβάζοντας...