Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2007

α! ρε φύση decorateur!!

Η υγρασία και οι τελευταίες βροχές ήταν μια ανάσα στην καμμένη από τον καλοκαιρινό ήλιο γή. Στο μελισσοκομείο η αιώνια φύση και η γριά κυψέλη κάναν τα δικά τους παιχνίδια, χόρεψαν και αγγίχτηκαν χωρίς υστεροβουλίες. Ο χώρος του κυκλάμινου ο χώρος της κυψέλης είναι ο χώρος ΤΟΥΣ.



















Και για του λόγου το αληθές να πως τα κατάφεραν (κατω από την κυψέλη-αποθήκη):


Τα κυκλαμινάκια δώσαν χρώμα στο μελισσοκομείο














αλλά και τροφή στα κουρασμένα μελισσάκια (με την ακατανόμαστη να καιροφυλακτεί!)
















Σε αυτή την περίπτωση η συλλογή της μέλισσας και το καραούλι της σφήκας καλό θα ήταν να έχουν κάποια απόσταση. Γιατί ο δικός τους ο χορός είναι μέχρι θανάτου
















κάτι σαν τη ζωή δηλαδή, μάχες, αγωνία, ομορφιά, ζωή και θάνατος. Και τανάπαλιν...

3 σχόλια:

Beekeeper είπε...

oi sfikes einai ateleiotes.. ki ego gemates eimai...

kala krio den tis pianei aftes?

glam είπε...

πολύ καλό!!!
πάντως και τα αρπακτικά, όπως σφήκες, είναι απαραίτητα!!

Yorgos είπε...

Το κρύο τις πιάνει αλλά πότε θα έρθει επιτέλους? Πιστεύω γι αυτο Νοέμβρη μήνα έχει ακόμα έντομα που κανονικά θα μπαίναν στον κύκλο του χειμώνα χωρίς πληθυσμούς. Ακόμα και τα δέντρα δε ρίξανε τα φύλα τους.Αντε να δούμε και μια κρύα μέρα...
Και το πιο βάρβαρο και το πιο τεμπέλικο ον απαραίτητα είναι...αρκεί να μην είναι πολυπληθές.....και κοντά μου!!!!!