Patranistan

Ο Λάκων(lakonizein) ανέβασε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση. Τις περιγραφές ενός Οθωμανού (Εβλιγιά Τσελεμπί) περιηγητή το 1668. Γενικά οι αφηγήσεις των περιηγητών μου είναι αδιάφορες ώς και εκνευριστικές. Αδυνατούν να προσφέρουν μια αληθινή εικόνα της εποχής τους. Αυτές που έχουν πέσει ως τώρα στα χέρια μου και σχετίζονται με την Μακεδονία, είναι πολύ αποπροσανατολιστικές. Ως γόνοι αριστοκρατικών οικογενειών αρέσκονται να περιγράφουν φαγητά, ενδυμασίες και συμπεριφορές ακατανόητες προς αυτούς.
Οι αποτυπώσεις αυτών που οι αισθήσεις μας καταγράφουν διαρκώς δέν είναι άμοιρες από αυτά που το μυαλό, η συνείδηση, η ψυχή (όλο αυτό το διαδραστικό σύστημα)αντιλαμβάνεται.
Πέρα από όλα αυτά βέβαια η απορία μου όταν ακούω ιστορίες από τα παλιά είναι "και πως μύριζε το μέρος?". Μου έρχεται πάντα στο μυαλό το πιο δύσκολο και το ανέφικτο. Ισως γιατί όταν μυρίσω νυχτολούλουδο θυμάμαι τη γιαγιά, όταν μυρίζω κρέας στον φούρνο νομίζω οτι είναι Κυριακή και χαλαρώνω...
Ολα τα πράγματα όμως κρύβουν μικρούς θησαυρούς στη ζωή(γενικώς λέμε τώρα!). Σε παρόμοιες περιγραφές ευρωπαίων επισκεπτών οφείλεται η γνώση ενός μεγάλου μέρους του φυτολογίου της ελλάδα. Ετσι και η περιγραφές αυτού του τέως συγκάτοικου και νύν γείτονα έχουν μια πολύ ενδιαφέρουσα περιγραφή για την Πάτρα:

"Η πιο ξακουστή της τοποθεσία χωρίς άλλη όμοια στον κόσμο είναι ο κήπος με τα τζίνια όπου βρίσκεται και το ψηλότερο κυπαρίσσι. Στον ίσκιο του υπάρχουν σαράντα με πενήντα στάβλοι αλόγων και σαράντα με πενήντα χιλιάδες πρόβατα. Με δυσκολία καταφέραμε να αγκαλιάσουμε τον κορμό του επτά άνθρωποι. Στην κορφή έχει και μια τρύπα και εκεί κάθε χρόνο κάνουν οι μέλισσες μέλι. Κάθε χρονιά ο κάτοχος του κυπαρισσιού μαζεύει εκατό οκάδες μέλι. Μα το θεό πουθενά στον κόσμο δεν βγαίνει τόσο μυρωδάτο και διαυγές μέλι. Όλοι οι Ευρωπαίοι ιστορικοί γράφουν πως η πόλη ονομάστηκε Μπαλιμπάντρα από το μέλι(bal) τούτου εδώ του κυπαρισσιού. Οι άπιστοι λατρεύουν το δέντρο και το προσκυνούν. Το είδα με τα ίδια μου τα μάτια."