Η μεταφορά στο δάσος της Βαρυμπόμπης ήταν καταστροφική. Οι κουμαριές κλείσανε και τα μελισσάκια αποδεκατίστηκαν..... Φέρνουν πολλές γύρες αλλά προφανώς το νέκταρ δεν είναι αρκετό. Αυτή η χρονιά απέδειξε πως οι συχνές επισκέψεις στο μελισσοκομείο είναι απαραίτητες και ο προγραμματισμός απαραίτητος. Λόγω της επέμβασης στο κόκκυγα αυτό δε κατέστη δυνατό, οπότε φέτος θα εξασκηθώ στη διάσωση αδύναμων σμηνών.
Δεν το βάζουμε ποτέ κάτω όμως.....κάθε μέρα όλο και κάτι μαθαίνω, όλο και με κάτι γελάω...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
παντου φετος πεινανε τα μελισσια μεχρι στιγμης αλλα πιστευω οτι καπου θα μας τα δωσει τα μελια.
Δημοσίευση σχολίου